In 40 jaar van Led Zeppelin (Ahoy Rotterdam 1975) naar de Andescondor (Pairi Daiza, België 2018).

Op mijn 18de kocht ik mijn eerste camera. Een Ricoh, type nummer ben ik na meer dan 40 jaar vergeten. Als ik tegenwoordig de discussies volg over fotograferen op de M stand denk ik weleens terug. Deze camera had alleen een M stand. Voor die tijd wel modern met ingebouwde lichtmeting. Je hoefde nu alleen maar met de sluitertijd en het diafragma het wijzertje in het midden te zetten en de foto was goed belicht. Nou, niet altijd natuurlijk. ISO (ASA/DIN) was er ook al, alleen kon je kiezen uit fotorolletjes met 100 of 400 ISO waarbij 400 toch wel ruis liet zien. Vergeleken met nu wel heel veel ruis alleen noemde we dat toen korrelig. Al snel werd de Ricoh ingeruild voor een Canon A1 en later een F1. Het laten ontwikkelen van de rolletjes maakte plaats voor een eigen donkere kamer. Eerst alleen zwart/wit en later ook kleur.

In 1987 kwam Canon met de EOS 650 en dat is tot 1997 mijn trouwe metgezel gebleven. De 1 uur service winkeltjes had gewonnen van mijn donkere kamer en door verhuizingen had ik er eigenlijk ook geen ruimte meer voor. In 1997 de Canon EOS 5 aangeschaft maar door de opkomst van de digitale camera was voor deze camera geen lang leven weggelegd. In de jaren 70 / 80 fotografeerde ik veel concerten vanuit het publiek waarbij het een uitdaging was om camera en lens langs de beveiligingscontrole te krijgen. De jaren 90 maakte plaats voor het ontdekken van de wereld en nam ik mijn camera mee naar Azië en Afrika.

Anno 2018 fotografeer ik met mijn Canon 6D en Canon 90D en heb ik ontdekt dat ik het fotograferen van dieren wel heel leuk vind. Van vogeltjes in de vrije natuur tot exotische dieren die je helaas alleen nog in dierentuinen kan fotograferen. De dierentuindieren zijn vaak ook dichter te benaderen dan in de vrije natuur waarbij je het glas en de hekken maar voor lief moet nemen. Mijn favoriete dierenparken zijn (op dit moment) Artis Amsterdam en Pairi Daiza in België. Vanuit Den Haag een heel stuk rijden maar dat heb ik er graag voor over en het is altijd nog een stuk dichterbij dan Afrika of Zuid-Amerika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook landschapsfotografie in de ruimste zin van het woord krijgt steeds meer mijn interessen. Van de klassieke zonsondergangen tot stedelijke gebieden. Met namen op zondagochtend is de stad door z'n rust en het gebrek aan passerende mensen een prachtige locatie. 

Oud werk uit het analoge tijdperk

Follow Instagram

@robertjansmit @smit_rob